آیا کیست پیلار باعث ریزش مو میشود؟

کراتین نوعی پروتئین است که در سلول‌های پوست یافت می‌شود و کمک می‌کند که پوست و مو قوی و انعطاف‌ پذیر باشند. سلول‌های کراتین معمولاً پس از حذف به سطح پوست می‌روند؛ اما در صورتی که حرکت این سلول‌های کراتین به سمت عمق پوست باشد، می‌توانند تکثیر شده و کیست پیلار را تشکیل دهند. کیست های پیلار به تدریج در پوشش اپیتلیال فولیکول های مو ایجاد می شوند. داشتن سابقه خانوادگی در بروز این کیست تأثیرگذار بوده و اگر والدین به این کیست دچار شده باشند، احتمال ابتلای آن در فرزندانشان حدوداً 50 درصد است. این نوع کیست در زنان شایع‌ تر از مردان بوده و معمولاً در افراد مسن رخ می‌دهد. از آنجا که اکثر موهای بدن روی سر است، 90 درصد از کیست‌های پیلار روی پوست سر رشد می‌کنند و معمولاً موها بر روی توده کیست رشد نمی‌کنند. اگر این کیست ها به اندازه کافی بزرگ شوند که احساس ناراحتی داشته باشید یا پاره شوند، می توانند مشکل ساز شوند.

علائم کیست پیلار

این کیست ها، توده های برجسته ای به قطر 5/0الی 5 سانتی متر هستند که در اطرف فولیکول های مو ظاهر می شوند و از آنجا که بخش اعظم موی انسان در سر است، بنابراین احتمال اینکه این کیست ها بر روی سر تشکیل شود بسیار بیشتر از سایر نقاط بدن است. کیست های پیلار مدور و یا گنبدی شکل هستند که به رنگ های زرد یا سفید نمایان می شوند. چنانچه کیست پیلار عفونی باشد، ممکن است به رنگ قرمز هم نمایان شود. کیست پیلار توده ای است که حاوی مایع است و در لمس بسیار سخت به نظر می رسد و به هنگام فشردن آن ممکن است این کیست ها اندکی جابه جا شوند، همچنین در هنگام فشردن آن، فرد احساس درد خواهد داشت. از آنجا که بر روی کیست پیلار هیچ مویی رشد نمی کند می توان به راحتی آن را تشخیص داد.

انواع کیست پیلار

کیست پیلار سه نوع دارد که عبارتند از:

• کیست پیلار گرایشی به بروز که در افرادی با سنین 45 الی 65 ساله رایج است که در اطراف فولیکول های مو ظاهر می شود.
• کیست اپیدرموئید که در نوجوانان شایع است در روی قفسه سینه، ناحیه تناسلی، صورت و بازوها تشکیل می شود.
• کیست میبومیان (شالازیون) که ممکن است که هر کسی در هر سنی آن را تجربه کند و اصولاً در اطراف چشم ظاهر می شود.
• کیست پیلار با نام های کیست ایستوس، کیست کاتاجن، دمل و کیست تریکیلمال نیز شناخته شده است.
• کیست‌های پیلار را می‌توان بر اساس ناحیه شکل‌گیری آنها تشخیص داد که معمولاً روی پوست سر است و آنها در مرکز خود دارای هیچ نقطه تاریکی نیستند. پوستی که کیست پیلار را می‌پوشاند شکننده‌تر از کیست اپیدرموئید است. کیست‌های اپیدرموئید با استفاده از میکروسکوپ قابل تشخیص هستند و با سلول‌های پوست پوشانده شده‌اند؛ اما کیست‌های پیلار پوششی از کراتین دارند.

تشخیص کیست پیلار

برای تشخیص کیست پیلار، پزشک، توده های ایجاد شده را بررسی می کند و پس از معاینه سؤالاتی از قبیل زمینه بیماری خاص و علائمی که دارید می پرسد. چنانچه پزشک پس از معاینه نتواند نوع کیست را تشخیص دهد، برای اطمینان کیست را خارج می کند و زیر میکروسکوپ آن را بررسی می کند.

عوارض کیست پیلار

کیست‌های پیلار معمولاً بی‌خطر هستند، بنابراین انجام جراحی به انتخاب شما و پزشکتان بستگی دارد. اگر متوجه تغییراتی در رشد معمول و مورد انتظار کیست پیلار شدید، به پزشک خود مراجعه کنید. در موارد نادر، کیست های پیلار می توانند سرطانی شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، کیست ها تمایل به رشد سریع و تکثیر دارند. برای از بین بردن تومورهای سرطانی نیاز به جراحی است.

درمان کیست پیلار

کیست‌ها در اغلب موارد به خودی خود برطرف می‌شوند. پاکسازی و شستشوی آنها با آب گرم التهاب را کاهش داده و به درمان کمک خواهد کرد. پزشک معمولاً برای درمان کیست‌های پیلار آلوده، آنتی بیوتیک تجویز می‌کند. در صورتی که کیست علائمی نداشته باشد، نیازی به از بین بردن آن وجود ندارد. اگر کیست باعث احساس ناراحتی در فرد شود، می‌توان آن را از بین برد. از آنجایی که کیست‌های پیلار معمولاً بر روی پوست سر ایجاد می‌شوند، شانه کردن موها می‌تواند دردناک باشد. قبل از برداشتن کیست، از یک بی‌حس کننده موضعی استفاده می‌شود. دو روش برای از بین بردن کیست وجود دارد که در زیر به آنها می‌پردازیم:

• ایجاد یک برش کوچک بر روی پوست برای تخلیه کیست مایع
• از بین بردن کل کیست بدون ایجاد برش بر روی آن
• این روش معمولاً سریع است و نیازی به اقامت شبانه در بیمارستان یا کلینیک ندارد. پزشک معمولاً پس از حذف کیست، از یک پانسمان استفاده می‌کند.