کلوئید چیست و چگونه درمان میشود؟

هرگاه آسیبی به پوست برسد که موجب التهاب یا زخمی در آن شود، مكانیسم طبیعی بدن به ترمیم زخم‌ می‌پردازد. این سیستم، اغلب دقیق عمل می‌کند به نحوی که اثر مختصری از زخم ایجاد شده باقی می‌ماند ولی گاهی این پروسه به طور معمول پیش نمی‌رود و زخم با ایجاد بافتی قرمز و سفت، ترمیم می‌شود که به نام کلوئید یا گوشت اضافه شناخته می‌شود. این عارضه اغلب از زخم اولیه بزرگ‌تر است و گاهی اوقات خارش دارد.

دلیل پیدایش این عارضه هنوز دقیقاً مشخص نیست. كلوئيد معمولاً در سیاه‌پوستان، شایع‌تر است و استعداد به آن ممكن است به صورت خانوادگي ديده شود. در افرادی که مستعد کلوئید هستند ممكن است پس از هر نوع آسيب پوستی از جمله بريدگی، سوختگی، جوش صورت ، گزش حشرات، خال‌کوبی، سوراخ كردن جهت جواهرات و هر نوع جراحتی كوچك، ايجاد گردد.

علل کلوئید

بیشتر انواع آسیب‌های پوستی می توانند منجر به بروز کلوئیدها شوند. این آسیب‌های پوستی شامل موارد زیر می‌شوند:

- جای جوش
- سوختگی‌ها
- جای زخم ناشی از آبله‌مرغان
- سوراخ کردن گوش
- خراشیدگی‌های پوستی
- محل برش‌های جراحی
- محل واکسیناسیون

به طور تقریبی می‌توان گفت 10 درصد از افراد در جهان زخم‌های کلوئیدی را تجربه می‌کنند. احتمال بروز زخم‌های کلوئیدی در زنان و مردان به یک اندازه بوده ولی افرادی که رنگ پوست تیره دارند بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به کلوئیدها هستند.

عواملی که می‌تواند احتمال بروز کلوئیدها را افزایش دهند، عبارت‌اند از:

- آسیایی بودن
- افراد دارای سن زیر 30 سال
- بارداری
- لاتین بودن

علائم کلوئید

علائم و نشانه‌های بروز کلوئیدهای پوستی شامل موارد زیر می‌شود:

- لکه پوستی خارش‌دار
- محلی که به صورت گوشتی، صورتی یا قرمزرنگ در آمده است.
- ناحیه‌ای متورم یا پوسته‌ پوسته که معمولاً حالت برجستگی دارد.
- منطقه‌ای که با گذشت زمان با بزرگ‌تر شدن بافت زخم به رشد خود ادامه می‌دهد.
- زخم‌های کلوئیدی ممکن است با خارش شدید همراه باشند؛ اما معمولاً برای سلامتی فرد مضر نبوده و بی‌خطر هستند. گاهی اوقات نیز فرد ممکن است در نتیجه ساییده شدن لباس به کلوئید به وجود آمده احساس سوزش و ناراحتی جزئی را تجربه کند که کاملاً طبیعی است.

در بعضی موارد زخم‌های کلوئیدی می‌تواند قسمت بزرگی از بدن فرد را درگیر کند؛ اما چنین وضعیتی کمتر اتفاق افتاده و نادر است؛ اما در صورت بروز، بافت زخم کلوئیدی سفت‌وسخت بوده ممکن است محدوده حرکت فرد را با محدودیت روبرو کند. کلوئیدها بیش از آنکه برای سلامتی فرد مشکل ایجاد کنند به زیبایی فرد آسیب‌زده و از نظر ظاهری نگران‌کننده هستند. به عنوان مثال اگر کلوئید بزرگی بر روی گوش فرد به وجود بیاید، زیبایی ظاهری فرد آسیب دیده و باعث ناراحتی فرد مبتلا خواهد شد.

درمان کلوئید

کلوئید یا گوشت اضافه به کمک بررسی ظاهر پوست و شرح‌ حال پزشکی تشخیص داده می‌شود. جای زخم کلوئیدی معمولاً به مرور زمان کوچک و به ندرت، کاملاً محو می‌شود. ممکن است فکر کنید که جای زخم کوچکی که دیده هم نمی‌شود اهمیت چندانی ندارد، با این ‌حال، اگر ظاهر آن باعث نگرانی‌ تان می‌شود می‌توانید از نمایش متعدد موجود بهره بگیرید. هیچ درمان گوشت اضافه‌ای با موفقیت صد در صد توأم نیست و پزشک احتمالاً ترکیبی از روش‌های مختلف را پیشنهاد خواهد داد.

روش‌های درمانی کلوئید عبارت‌ اند از:

1- استروئیدها

بافت کلوئید در اکثر موارد به تزریق استروئیدی به نام تریامسینولون، داخل جای زخم واکنش مثبت نشان می‌دهند. تزریق‌ها هر دو تا شش هفته یک‌بار تا زمان مشاهده علائم بهبود انجام می‌شود. این تزریق‌ها گاهی تشکیل شبکه‌ای از رگه‌ای سطحی (تلانژکتازی) یا روشن و نازک شدن پوست پیرامون محل تزریق را به دنبال دارد. قرار دادن نوار اشباع‌شده با استروئید روی بافت کلوئید به مدت 12 ساعت در روز نیز یکی دیگر از روش‌های درمان گوشت اضافه است.

2- کرایوتراپی

در کرایوتراپی به کمک سوند، بافت منجمد می‌شود. این روش یا به تنهایی یا در کنار دیگر راهکارهای درمانی، به ویژه تزریق استروئید، برای درمان کلوئید، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. کرایوتراپی در مراحل اولیه رشد گوشت اضافه را متوقف می‌کند. کمرنگ شدن پوست اطراف ناحیه تحت درمان از عوارض این روش به شمار می‌رود. در کرایوتراپی با استفاده از یک سوند بافت کلوئیدی از درون زخم روی پوست منجمد می‌شود؛ البته این روش هنوز در حال بررسی است.

3- فشار و یا پانسمان‌های بسته

در این روش محل مورد نظر به‌گونه‌ای پانسمان می‌شود که فشار روی آن محل وارد شود و یا جای زخم با هوا تماس نیابد (پانسمان‌های بسته و یا محفوظ از هوا). این پانسمان باید هر 12 یا 24 ساعت یک‌بار به مدت چند هفته تجدید شود. سیلیکون به صورت ژل یا نوار آغشته به سیلیکون یا نوار پلی اورتان چسب‌دار، مواد لازم برای انجام این پانسمان هستند؛ البته محصولات دیگری نیز در دسترس هستند. برای درمان گوشت اضافه روی لاله گوش (معمولاً ناشی از سوراخ کردن گوش) گوشواره فشاری پیشنهاد می‌شود که عموماً پس از برداشتن گوشت اضافه با عمل جراحی استفاده می‌شود و باید تمام ساعات شبانه‌روز به گوش انداخته شود.

4- درمان با لیزر

غالباً برای درمان گوشت اضافه لیزر به کار برده می‌شود. بهترین نتیجه و در عین حال کمترین عوارض جانبی با استفاده از لیزرهای با طول موج 585 نانومتر به دست می‌آید. با این حال پژوهش‌های بیشتری باید انجام شود تا کارآمدترین نوع لیزر و بهترین شیوه کاربرد آن مشخص شود. لیزرهای 585 تأثیر کمتری روی پوست تیره دارند. در بعضی موارد قرمزی کاهش می‌یابد اما کلوئید کوچک نمی‌شود. پس از تزریق استروئید غالباً از لیزر دی اکسید کربن برای درمان کلوئید در موارد دشوار استفاده می‌شود.

5- رتینوئیدها

رتینوئیدها که معمولاً برای درمان آکنه و جوش به کار برده می‌شوند، در صورت استعمال بر روی سطح گوشت اضافه یا تزریق درون آن اثرات مثبتی به جای می‌گذارند؛ اما معمولاً نخستین انتخاب پزشکان نیستند، چون به اندازه دیگر روش‌ها کارآمد نیستند.

6- درمان با اینترفرون

اینتروفرون آلفا دارویی ضد ویروس است که در صورت استفاده شدن در کنار تزریق استروئید، اثر آن را در درمان گوشت اضافه بهبود می‌دهد اما به‌تنهایی چندان کارآمد نیست.

7- جراحی

برداشتن جای زخم کلوئیدی از طریق جراحی می‌تواند جای زخمی حتی بزرگ‌تر از زخم اول را به‌جا بگذارد، بنابراین توصیه می‌شود پیش از روی آوردن به جراحی، نمایش دیگری مانند تزریق استروئید، پانسمان فشاری یا بسته را امتحان کنید. تکنیک‌های محتاطانه و دقیق جراحی و در عین حال، استفاده از کمترین تعداد بخیه ممکن هنگام بستن زخم، خطر تشکیل گوشت اضافه‌ی بیشتر را کاهش می‌دهد.

• بیماری پوستی گرانولوم چیست؟
  تاریخ انتشار : 1400-06-24تاریخ بروز رسانی : 1402-08-07


• رادیوسرجری چه روشی است؟
  تاریخ انتشار : 1400-08-28تاریخ بروز رسانی : 1402-08-09


• ضایعات رنگی پوست چه هستند و چگونه درمان می شوند؟
  تاریخ انتشار : 1399-10-26تاریخ بروز رسانی : 1402-08-01